Een verwerking van verkregen paper. Deze paper is een uitgebreide bespreking van een benadering Sherman en Orlan. De verschillen, de gelijkenissen en persoonlijke én wetenschappelijke benadering. Geschreven door Lisa van Gerven in 2010-2011.
Om me nog meer te verdiepen in de weg die ik insla voor mijn eindwerk kreeg ik van mijn promotor en docente Els Fieuw een paper waarin onderandere zelfportretten in beschreven worden, wetenschappelijk en persoonlijk. Ik haal uit deze paper informatie die me zal helpen bij mijn blik op zelfportretten maar ook om hierna een blogbericht te kunnen plaatsen over inspiratiebronnen die in één lijn liggen. Momenteel liggen mijn bronnen nog te ver uit elkaar waardoor het voor mij moeilijk word om me écht grondig te laten inspireren. Een eindwerk realiseren vergt uiteraard voorafgaand onderzoek, fotoproces, nog meer onderzoek, feedback, etc. Het is dus niet iets wat je op één dag verwezelijkt. En net dat maakt alles nog interessanter. Je hebt een proces, waaruit je alleen maar kan leren. Een eindwerk wordt door velen nog gezien als een straf, een extra werk bovenop alle andere deadlines die we al hebben. Weinigen benaderen dit nog als een zelfreflectie, een wijze les over je eigen toekomst. Als je werkt aan een eindwerk, als je een proces hebt, dan kan een eindwerk nooit weggesmeten tijd zijn. Het is nooit voor niks en je haalt er steeds lessen uit. Positief of negatief, een eindwerk zet je op weg naar de echte wereld. Tijdens je proces zocht je naar wat werkt voor jou persoonlijk en wat niet. Je leert uit jezelf, je proces geeft je resultaten en levenslessen. En plots word je meer gevormd als persoon en fotograaf.
Het onderzoek van Lisa van Gerven heeft uitgevoerd is slechts gedeeltelijk van toepassing op mijn onderzoek. Maar de beperkte informatie en bevindingen helpen me wel weer verder in de zoektocht naar "het zijn" van mijn zelfportretten.
Cindy Sherman maakt gebruik van zelfportretten, maar echter niet de klassieke zelfportretten. Ze maakt van zichzelf typische personages in herkenbare settings. Ze neemt een andere gedaante aan. Wat voor mij kan betekenen dat ze een interesse had in psychologisch nadenken van de arcgetypische personages die ze weergeeft. Cindy doet een uitgebreid onderzoek naar omgeving, gelaatsuitdrukkingen, belichting en het standpunt van de camera. Dit is een belangrijk onderzoek voor mijn eindwerk. Ik neem net zoals Sherman het standpunt van zowel model als regisseur aan.
"Sherman vertrekt vanuit de dominante vorm van de realiteit, niet zozeer vanuit het 'werkelijke', wel vanuit het beeld van die realiteit, een beeld dat ze transformeert in het make-believe of 'doen alsof'." (VAN REETH I (2009) P. 119; ONDERZOEK SHERMAN-ORLAN (2010-2011) P. 35) Dit is voor mij één van de belangrijkste aangehaalde theorieën over de zelfportretten van Sherman. Dit is een volledige beschrijving van hoe ik mijn zelfportretten wil benaderen voor mijn eindwerk. We worden constant geconfronteerd met foto's en waarnemen deze onbewust ook vaak als waarheid. Zonder nadenken. Met de reeks die ik wil maken wil ik de kijker opnieuw leren om na te denken over wat men ziet, te verwerken welke emoties dit opwekt bij hen en de interpretaties die ze eraan geven.
"Untitled Films Stills" zijn foto's van essentiele momenten in het verhaal van een film. Dit is een interessante invalshoek voor mijn eerder voorgelegd voorstel van mijn final project. Deze omschrijving leunt aan bij deze pitch en is zeker en vast een goed idee. Op deze manier kan mijn benadering een soort surrealistisch dagboek worden van mijn verblijf. De reeks foto's zijn als het ware kopies van mijn werkelijkheid met een theatrale toets. Dit vraagt veel onderzoek en fotografisch proces. Ik hoop dit tot een mooi eindresultaat te brengen. Na het lezen van de paper ben ik een stuk wijzer geworden en maakte ik een stap vooruit. Ik ben meer overtuigd van wat ik wil verwezelijken.